Допреди няколко часа пих бира с няколко приятели по ония начин, след работа. Това предразполага към мрънкане и спомени от младостта, когато… хм… тази девойка такова… онази девойка иначе… и други подобни от сорта. Повечето истории са поукрасени от времето, ситуациите и избирателните спомени на потърпевшите.

Аз, разбира се, споделих своите. Спомените ми се оказаха почти толкова луди, колкото и на останалите. Въпреки убеждението ми, че наистина като младеж залягах над учебниците и генерирах спокойствие и леко чувство на неудовлетворение около себе си.

Припомних си, за кой ли път, че въпреки странната разкрачена ситуация, в която се намирам, живота е хубав и червен.

Или червив.